Diminution of Social Capital
در بررسی مفهوم سرمایه اجتماعی و سرمایه های دیگر(اقتصادی، فرهنگی و نمادین) در حوزه‌های مختلف علوم اجتماعی، سیاسی اقتصادی و فلسفی که توسط محققان و پژوهشگران مطرح شده است، عمدتاً نظریات پیر بوردیو مطرح می شود. این مطالعه با تمرکز بر مفهوم سرمایه اجتماعی، به بررسی ابعاد و تحولات آن در ایران می‌پردازد. برای تبیین این روند، سه نظریه کلیدی شامل «اقتصاد رانتی و استبداد نفتی»، «بافت قبیله‌ای و ایلیاتی»، و «ضعف در نظام حکمرانی» مورد بررسی قرار گرفته است. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که کاهش سرمایه اجتماعی با افزایش بی‌اعتمادی، کاهش مشارکت مدنی و رشد آسیب‌های اجتماعی همراه بوده و بازسازی آن نیازمند تقویت اخلاق جمعی، انسجام اجتماعی و مشارکت فعال شهروندان است.
In the interdisciplinary examination of social capital alongside other forms of capital (economic, cultural, and symbolic) across social sciences, political economy, and philosophy, the theoretical framework of Pierre Bourdieu is predominantly employed. This study focuses on the concept of social capital and investigates its dimensions and transformations within the context of contemporary Iran. To explain this trend, three key theoretical perspectives are analyzed: the "Rentier Economy and Petro-Authoritarianism," "Tribal and Pastoral Social Structures," and "Governance Deficiencies." The findings reveal that the erosion of social capital correlates with rising distrust, reduced civic engagement, and increasing social pathologies. The study concludes that restoring social capital necessitates strengthening collective ethics, social cohesion, and active citizen participation.
© کلیه حقوق این وب سایت محفوظ می باشد . طراحی و پیاده سازی شده توسط : فرازنت ( پورتال آنلاین مدیریت و داوری مجله ) ویرایش 7.1
